Hanya empat pengarah wanita muncul di pawagam Indonesia sehingga 1998; selain dari Chitra Dewi, pengarah-pengarah wanita ini ialah Ratna Asmara, Sofia W.D., dan Ida Farida.[12] Di antara ini, mereka semua kecuali Farida mempunyai pengalaman terdahulu sebagai pelakon.[2] Pengarah-pengarah ini jarang, jika pernah, menerima pengiktirafan yang sama seperti rakan-rakan lelaki mereka, dan lakonan sebagai satu-satunya cara bagi seorang wanita kekal dalam industri untuk mendapat pengiktirafan.[13] Sejak kejatuhan Suharto pada 1998, bilangan pengarah wanita telah meningkat secara mendadak.[13] Beberapa daripada mereka telah menerima pengiktirafan kebangsaan dan antarabangsa. Yang paling awal di zaman ini ialah Mira Lesmana dan Nan Achnas, yang bekerjasama dengan beberapa pengarh lain termasuk Kuldesak (1999).[14] Contoh seterusnya termasuk Nia Dinata, yang mempunyai dua filemnya, Ca-bau-kan (2002) dan Berbagi Suami (2006), dikemukakan untuk Anugerah Akademi bagi Filem Bahasa Asing Terbaik;[15] dan Djenar Maesa Ayu, yang mana karyanya Mereka Bilang, Saya Monyet! (2008) ialah dalam beberapa senarai filem-filem terbaik Indonesia 2008.[16][17]